Fotograferen vond ik als kind al leuk. In zomervakanties op Terschelling fotografeerde ik met een oude Eastman Kodak met inschuifbare balg, die uit de familie kwam en ik nog altijd bezit.

Begin jaren tachtig kocht ik een kleinbeeld spiegelreflexcamera met wisselobjectieven, werd lid van een fotoclub en drukte in een als doka ingerichte slaapkamer foto's af in zwart-wit. Het was de tijd van filmrolletjes, handmatig scherpstellen en in het rode schijnsel van de donkere kamer de lucht van chemicaliën opsnuiven.

Na een jaar of zes was na verhuizing en verandering van baan de liefde over. Pas deze eeuw pakte ik het fotograferen weer op toen ik verre reizen ging maken. Het grootste plezier verschaft me het eens in de twee jaar maken van een dik reisboek. Daarvoor fotografeer ik, liefst in andere culturen, wat voor mijn lens komt: natuur, architectuur, straatbeelden, kerkhoven. Ik probeer het juiste licht op de juiste tijd te zoeken, maar niet altijd houdt het reisschema en mijn gezelschap rekening met ideale omstandigheden. Improviseren heeft ook zijn charme.